Skip to main content

‪‎சுழலும்‬ ‪சக்கரம்‬ பகுதி ‪- 2‬


சரி இருப்பா செட்டியார்ட்ட கேட்டு பாக்குரேன் என்று வெளியே வந்தவர் தன் மகனையும் பின்னாள் ஏற்றி கொண்டு மிதிபலகையை அமுக்கினார் சுழன்று கொண்டே நகர்ந்தது சக்கரம்.
மிதிவண்டியின் சக்கரம் சுழல்வதை விட ஆனந்தின் மனம் இன்னும் அதிகமாக பதறி கொண்டிருந்தது.
எங்கே பணம் வராமல் போய்விடுமோ என்று , சிந்தித்தபடியே உர் என்று பின்னாள் அமர்ந்திருந்தான்.
ஆனால் கைலாசமோ மனம் முழுக்க ரனத்துடன் செட்டியார் என்ன சொல்வாரோ என்ற பதற்றத்தில் மிதிவண்டியை அழுத்த முடியாமல் அழுத்தி கொண்டிருந்தார்.
அதற்குள்ளாகவே மீண்டும் அலற துவங்கியது ஆனந்தின் கைபேசி.
மீண்டும் அதே அகோர குரல் ஆனந்தை பேசவிடாமல் ஆவேசமாக அலறியது.
மெளனத்தை பதிலாக அளித்துவிட்டு கைலாசத்திடம் தனது ஆவேசத்தை இன்னும் ஆக்ரோசமாக்கினான்.
பாவம் அரைஆயுளை கடந்த கைலாசம் அந்த நேரத்தில் கண்ணீர்விட்டு அழுவதுதான் ஒரே வழி ஆனால் அதற்கும் ஆண் குணம் இடம் கொடுக்கவில்லை.
கைலாசம் கடின உழைப்பாளி தான் சலவைதொழில் செய்தே தன் மகனை சங்கடமின்றி வளர்த்தவர்.
தான் பெற்ற துயரத்தை நிச்சயம் தன் பிள்ளை பெறக்கூடாது என்று நினைத்துகொண்டே தன் நாட்களை நகர்த்தியவர்.
விழிகளுக்கு இடையே லேசான ஈரம் எட்டி பார்க்க "ஏன்பா இந்த வருஷம் கண்டிப்பா வேலை கிடச்சுரும்ல என்று ஆனந்தின் செவிகளுக்கு அவரின் தளர்ந்த குரலில் செய்தி அனுப்ப
" எங்க கிடைக்க போகுது இன்னும் exam fees யே கட்டல , அதுவும் இல்லாம extra course படுச்சா தான் இப்பவெல்லாம் வேலை கொடுப்பாங்க , சும்மா பேசாம சைக்கிள்ள ஸ்பீடா ஓட்டு என்று குரைத்தான் .
மேலும் மனம் நொந்தவராக , அந்த extra course க்கெள்ளாம் எவ்வளவுப்பா ஆகும் என்று கேட்க
அதுக்கெள்ளாம் 50000 ஆகும், இங்க 5000 த்துக்கே வக்கிள்ள , சும்மா மனுசன காண்ட் யேத்தாம சைக்கிள ஓட்டு.
வேகமாக ஓடிய சக்கரங்களின் வேகம் செட்டியாரின் வீட்டை நெருங்கியதும் குறைந்தது.ஆனந்த் கீழே இறங்கினான்.
நீ இங்கையே இருப்பா நான் போய் செட்டியார பாத்துட்டு வரேன் என்று தயக்கத்துடன் கைலாசம் உள்ளே நகர்ந்தார்.
#சுழலும் #சக்கரம் #பகுதி_2

Comments

Popular posts from this blog

How to speak confidently on stage

How to speak confidently on stage  ? The idea of speaking in public can be terrifying. Just imagine for a moment that you’re stepping on to a stage and look down at a sea of faces all waiting for you to start. What happens when you imagine that? Speaking in public is a fear for a lot of people, whether it's giving a speech, a toast at your friend's wedding, or being called on in class. Fortunately, you can make speaking in public less anxiety inducing by following some of these types. It may never be your favorite thing, but you'll be far less likely to throw up in front of your audience. Well Prepared Part of making yourself a comfortable and dynamic public speaker is to make sure you know what you're talking about and you know it well. Know the needs of your audience and match your contents to their needs. Know your material thoroughly. Put what you have to say in a logical sequence. Ensure your speech will be captivating to your audience as well

பயணக் காதல் - 02

நேரம் சரியாக ஏழு மணி, இருள் சூழா பெளர்ணமி அது , சரி "வா போகலாம்" என்ற தொனியில், என் இருசக்கர வாகனத்திடம் தனியே பேசியபடி என்‌ வீட்டை நோக்கி கிளம்பினேன். வாகனங்கள் எல்லாம் வரிசைக்கட்டிய படி நெரிசலில் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தது. "நாம் இருவர் நமக்கு இருவர்" என்ற நம் அரசின் கோட்பாடு காலாவதியாகி கால் நூற்றாண்டு ஆன உணர்வு. வடித்தெடுத்த முட்டாள்கள் ஆங்காங்கே ஹாரன் அடிக்க, பிச்சைக்காரர்கள் "சார்" என்று ஆங்கிலத்தில் பிச்சை கேட்க, தூரத்தில் கரைவேட்டி, கட்சி கூட்டம் நடத்த, நம் நாடு வல்லரசு ஆனது போல் ஓர் நிழல் தோற்றம் என் கண் முன்னே. நேரம் ஆக ஆக நெரிசல் நீண்டு கொண்டே போனது. என் விழிகள் அங்குமிங்கும் அலைப்பாய்ந்த படி , அவளின் முகம் பார்த்த நொடி இமைக்காமல் நின்றது. மஞ்சள் நிற ஸ்கூட்டி அவளை ஆரத்தழுவி அணைத்து கொண்டிருந்தது. பெளர்ணமி நிலவில் நான் கண்ட அவளின் முகம், தேடினாலும் கிடைக்காத வரம். ஐபோனை கையில் எடுத்து எதையே பார்த்து கொண்டிருந்தாள். அவள் நெற்றிக்கு நடுவே, அவளை ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஸ்டிக்கர் பொட்டு. கிறுக்காத ஓவியம், கிறங்கடிக்கும் சிற்பமாய் என்

அடையாரில் ஓர் அழுகை

சென்னை இயல்பு நிலைக்கு திரும்பிகொண்டிருகிறது ,ஆம்  சாலைகள் எங்கும் ஹாரன் சத்தம் , இடைவிடாத போக்குவரத்து நெரிசல் , ரோட்டின் ஓரம் பூக்கடை வாசம் , டாஸ்மாக் முழுதும் அதே அடிதடி சண்டை , இவற்றை கண்டுகொண்டே கடந்து கொண்டிருந்தது என் இருசக்கர வாகனம். கிண்டியின் வழியே அடையாறுக்கு ஒரு பயணம் , வழியெங்கும் இன்னும் தூர்வாரபடாத குப்பைகள் , அந்த பகுதி மக்களுக்கோ , இல்லை அதே வழியில் பயணிக்கும் வாகனவாசிகளுக்கோ   அது புதிதல்ல பல ஆண்டுகளாக இன்னும் மாறாத அதே நிலை , என்ன இந்த முறை மழை என்ற பெயரில் கொஞ்சம் அதிகம் அவ்வளவே... வண்டியை ஓரம் கட்டிவிட்டு கொஞ்சம் மெதுவாக நடந்தேன் . கண்ணுக்கு எட்டிய தூரத்தில் யாரோ ஒருவர் சோகமான முகத்துடன் , ஆழ்ந்த சிந்தனையில் தனிமையை தனக்கானாதாய்  கொண்டிருந்தார். அருகில் சென்று "அண்ணே என்ன ஆச்சு" என்று கேட்க தோன்றியது.இருந்தும் ஏதோ ஒரு தயக்கம் என்னை தடுத்தது. உண்மையில்  தான் யார் என்றே தெரியாத ஒரு நபரிடம் என்னவென்று பேசுவது. எப்படியோ மனது ஒரு நிலைக்கு வந்த பிறகு அவர் அருகில் சென்றேன். "அண்ணே என்ன ஆச்சு , சாப்பாடு எதாவது வேணுமா " என்றேன் . அவர் "